Prawdziwa suknia barokowa (XVII wiek)

Nareszcie, ci, którzy trafią na tego bloga wpisując w przeglądarce hasło "suknia barokowa" zobaczą coś godnego uwagi a nie to czerwone straszydło ;) chociaż ta też nie jest idealna.

Poniżej zdjęcia zrobione w Warszawie - suknia została lekko zmodyfikowana (wszyty dodatkowy panel w spódnicy i dłuższe rękawy).

A tutaj stare zdjęcia:

Niestety, po założeniu koszuli pod spód, okazało się, że góra nie bardzo chce się domknąć. Karygodny błąd - najpierw miałam uszyć koszulę

Spódnica ma lekki tren - składa się z dwóch prostokątów, z których jeden jest o 10 cm dłuższy i ma lekko zaokrągloną dolną krawędź (co czyni go nie-prostokątem :D). Wiązana na wstązkę.

Jak widać patki stanika są schowane pod spódnicę, a wystaje tylko środkowy "szpic".

Teraz trochę z procesu twórczego:
Skorzystałam z wykroju zamieszczonego w książce N. Waugh "The cut of women's clothes 1600-1930"
Jak już wspomniałam, taki ubiór składał się z dwóch części - stanika i spódnicy.

Najpierw uszyłam (ręcznie) "bazę" na stanik z tunelami na fiszbiny. Jak widać, jest ich sporo.

Później naszyłam na to kolejne dwie warstwy - bawełnianą i satynową:

Następnie przyszła kolej na rękawy i "skrzydełka" (u mnie rękawy są przyszyte do "szkrzydełek" a nie powinny być) oraz wiązanie tyłu:

Na koniec obszyłam jeszcze patki białą lamówką i dodałam wstążki

Po dodaniu spódnicy i koszuli (której nie zobaczycie, bo nie jest "historyczna") sukienka była gotowa.