niedziela, 26 września 2010

Torebkowo...

Skończyłam już żakiet caraco i szukam materiału na spódnicę. Czekając i szukając, stwierdziłam, że w obliczu zbliżającej się przeprowadzki do Krakowa na studia może zabraknąć mi toreb, torebeczek i kosmetyczek. Jako że kosmetyków i innych pierdół mam dużo, coś z tym trzeba było zrobić. Problem był naglący, tym bardziej, że zazwyczaj z siostrą się wszystkim dzieliłyśmy - torebkami również. A teraz kończy się wspólnota majątkowa i czas na podział majątku :) No to parę rzeczy sobie uszyłam:
Dwie kosmetyczki w różyczki:



Jedną dużą torbę (zamsz, bawełniany sznurek ozdobny i wykrój z burdy):





 

I dwie małe torebeczki:

wtorek, 14 września 2010

Projekt skończony, czas na następny - caraco jacket

Caraco to rodzaj żakietu damskiego, krótkiego, dopasowanego. Rozpowszechnił się w modzie ok lat 70. XVIII wieku. Od francuskich mieszczanek przejęły go arystokratki i nosiły jako ubranie typu "desahabille" - negliż.  Noszono go wraz z fałdzistą spódnicą i wypełniającą dekolt kwadratową chustką fichu.
Wykrój na mój żakiet znalazłam u Janet Arnold i nawet go już zaczęłam :)

A oto parę przykładów:

Robe en chemise - ciąg dalszy

Uff, jak to dobrze mieć działającą i sprawną klawiaturę... To koszmar pisać notki używając tablicy znaków :)
A teraz do rzeczy.
Mam zaszczyt zaprezentować wam suknie en chemise z czegoś takiego lekkiego, kremowego (nawet pani w sklepie nie wiedziała co to za materiał) podszytego bawełną. Do tego kapelusik oraz koronka, którą moczyłam przez 2 dni w rumianku, żeby nabrała koloru (była śnieżnobiała).
A oto fotki autorstwa mojej mamy :)


A teraz kapelusik:


Z tej sukni jestem bardzo zadowolona. Wygląda dokładnie tak jak chciałam, a szyło się ją bardzo prosto. Wykrój to same prostokąty: 2 z przodu, 2 większe z tyłu, 2 małe na rękawy i 2 paski na mankiety. Przód jest marszczony wstążką, tył też zmarszczony, ale na stałe. W pasie luźna, trzeba ją przewiązać szarfą. I tyle :)